28 Nis 2020
265 Mesaj
379 Tepki
0 Çözüm
0
İlk Mesaj
100 Mesaj
Ödülü yok!
Ödülü yok!
Ödülü yok!
Bende anlatayım bari.
Lisede zeynep diye kız arkadaşım vardı. Bütün lise hayatım onunla geçti. Lise bitmeye yakın artık ben sıkılmıştım, soğumuştum. Ne derse batar hale gelmeye başlamıştı. Sürekli tartışacak birşeyler uyduruyordum. Sürekli kavgalar dövüşler etmeye başlamıştık. En son okul çıkışı dedim zeynep böyle böyle artık yümüyor ayrılmalıyız. Zaten hep konuşurduk öncesinde. Bi gün ayrılırsak, bu yüzyüze olmalı diye. Birbirimize uzun uzun sarıldıK, ağladı falan O şekilde ayrıldık.
Sonrasın da yıllar geçti, biz hiç birbirimizi aramadık sormadık. Birbirimizden hiç haberimiz olmadı. Bir gün instagram dan mesaj geldi. O zamanlar askerdeyşm gelmeme iki hafta falan var. Birisi mesaj attı. Dedim sen kimsin? Demez mi ben zeynep. Çok şaşırdım. Dedim hemen beni ara ki sen olduğuna inanayım. Birisi benimLe kafa mı buluyor falan diye şüphelendim. Sonrasın da aradı gerçekten o zeynep. Biraz konuştuk hal hatır ettik.
Sonra başladı bu anlatmaya. Biz sevgiliyken de hastalığı vardı ama teşhisi konmamıştı. Sürekli ataklar geçiriyordu. Bende sürekli hastaneye veya evine götürüyordum. Başladı üç sene hastahane de yatmış, biz ayrıldıktan sonra kaldıramamış ayrılığı. 28 kg’ye kadar falan düştüm dedi. Gözümü her açtığım da seni sayıkladım falan dedi. Ama bunları anlatırken ağlamaya başladı ,konuştuk uzun uzun. Dedim ben askerdeyim gelince konuşuruz yüzyüze. Görünce eskisi gibi hissedersek yeniden deneriz. Sonuçta ilk sevdiğim kadındı ve hayatım da onun kadar iyisini, anlayışlısını tanımadım. Geldim konuştuk bir çok kez buluştuk.
Sonrasın da Başka sorunlar ortaya çıktı. Kızları üç yıl hastahane de yattığı için. Ailesi beni suçlu olarak gördüler ve beni hiç bir şekilde kabullenemeyeceklerdi. O yüzden bir daha açılmamak üzere kapattık konuyu. Şimdi evlendi zeynep. Umarım çok mutludur. Çok saf duygularla sevmişti beni, ama ben o zaman kıymetini bilemedim...
Lisede zeynep diye kız arkadaşım vardı. Bütün lise hayatım onunla geçti. Lise bitmeye yakın artık ben sıkılmıştım, soğumuştum. Ne derse batar hale gelmeye başlamıştı. Sürekli tartışacak birşeyler uyduruyordum. Sürekli kavgalar dövüşler etmeye başlamıştık. En son okul çıkışı dedim zeynep böyle böyle artık yümüyor ayrılmalıyız. Zaten hep konuşurduk öncesinde. Bi gün ayrılırsak, bu yüzyüze olmalı diye. Birbirimize uzun uzun sarıldıK, ağladı falan O şekilde ayrıldık.
Sonrasın da yıllar geçti, biz hiç birbirimizi aramadık sormadık. Birbirimizden hiç haberimiz olmadı. Bir gün instagram dan mesaj geldi. O zamanlar askerdeyşm gelmeme iki hafta falan var. Birisi mesaj attı. Dedim sen kimsin? Demez mi ben zeynep. Çok şaşırdım. Dedim hemen beni ara ki sen olduğuna inanayım. Birisi benimLe kafa mı buluyor falan diye şüphelendim. Sonrasın da aradı gerçekten o zeynep. Biraz konuştuk hal hatır ettik.
Sonra başladı bu anlatmaya. Biz sevgiliyken de hastalığı vardı ama teşhisi konmamıştı. Sürekli ataklar geçiriyordu. Bende sürekli hastaneye veya evine götürüyordum. Başladı üç sene hastahane de yatmış, biz ayrıldıktan sonra kaldıramamış ayrılığı. 28 kg’ye kadar falan düştüm dedi. Gözümü her açtığım da seni sayıkladım falan dedi. Ama bunları anlatırken ağlamaya başladı ,konuştuk uzun uzun. Dedim ben askerdeyim gelince konuşuruz yüzyüze. Görünce eskisi gibi hissedersek yeniden deneriz. Sonuçta ilk sevdiğim kadındı ve hayatım da onun kadar iyisini, anlayışlısını tanımadım. Geldim konuştuk bir çok kez buluştuk.
Sonrasın da Başka sorunlar ortaya çıktı. Kızları üç yıl hastahane de yattığı için. Ailesi beni suçlu olarak gördüler ve beni hiç bir şekilde kabullenemeyeceklerdi. O yüzden bir daha açılmamak üzere kapattık konuyu. Şimdi evlendi zeynep. Umarım çok mutludur. Çok saf duygularla sevmişti beni, ama ben o zaman kıymetini bilemedim...
Son düzenleme:
