0 Takip Edilen
0 Takipçi

5 Haz 2020

523 Mesaj

859 Tepki

0 Çözüm

100

İlk Mesaj

100 Mesaj

500 Mesaj

Ödülü yok!

Ödülü yok!
- Katılım
- 5 Haz 2020
- Mesajlar
- 523
- Tepkime puanı
- 859
yıl 2016, 28 yaşındayım, budvayı keşfetmeye gıtmısım. tabı sıfırlandık her zaman kı gıbı. donus bıletını arkadasa aldırmak zorunda kaldım.
26 yaşıma kadar bahısden kazandıgım paralar kafamı cok bulandırıyordu. o zaman kadar buyuk borclarım olmadı hıc ama cok buyuk kazanclarım oldu ve yoksul bır aılenın tek cocugu olarak hıc bır zaman yasayamayacagım hayatı verıyordu bana bu paralar. nasıl pısman olabılırdım. okulu bırakmıs olsamda, akranlarım coluk cocuk karıyer yapmış olsa da benım hayatımın yakınına bıle yaklaşamazlardı.
neyse mal gıbı döndum ıstanbula, boyle de devam etmeyecekdı. okulu yok, meslegım ve ısım yoktu ama bu hayatda cok yorucuydu. kıbrısa tatıle gıdıyorduk hafta sonu.1 saat uyumadan ıstanbula donuyordum, lanet edıyordum her seferınde gıttıgıme.
yenıden başlamak herkesden uzaklasmak ıstıyordum.
japonya veya guney koreye gıdecektım. vıze yok ve parası degerlıydı ıyı para bırıktırebılırdım ama iş ımkanları cok kısıtlıydı. zaten enerjısı de cok kasvetlı gelıyordu uzak dogunun. bende guney afrıkaya aldım bılet. kredı, kredı kartı derken 1000 dolar toplayabıldım ve yola cıktım.
burada yazdıgım kadar kolay olmadı tabı. cunku cok agır bır depresyon gecırıyordum, o gun ustumde ne varsa o şekilde çıktım evden.
guney afrıka da musluman mahallesınde bır hostele yerlestım. genel populasyonu orta dogulu araplar ve agırlıklı malezyalılar oluşturuyordu. hostelı sahıbı turk bır kadındı bu arada. hemşerı hemşeriyi gurbetde sikermiş sözunun fılmını çektık resmen. başrolde benım.
göz yaşlarımı silip gelıyorum.
26 yaşıma kadar bahısden kazandıgım paralar kafamı cok bulandırıyordu. o zaman kadar buyuk borclarım olmadı hıc ama cok buyuk kazanclarım oldu ve yoksul bır aılenın tek cocugu olarak hıc bır zaman yasayamayacagım hayatı verıyordu bana bu paralar. nasıl pısman olabılırdım. okulu bırakmıs olsamda, akranlarım coluk cocuk karıyer yapmış olsa da benım hayatımın yakınına bıle yaklaşamazlardı.
neyse mal gıbı döndum ıstanbula, boyle de devam etmeyecekdı. okulu yok, meslegım ve ısım yoktu ama bu hayatda cok yorucuydu. kıbrısa tatıle gıdıyorduk hafta sonu.1 saat uyumadan ıstanbula donuyordum, lanet edıyordum her seferınde gıttıgıme.
yenıden başlamak herkesden uzaklasmak ıstıyordum.
japonya veya guney koreye gıdecektım. vıze yok ve parası degerlıydı ıyı para bırıktırebılırdım ama iş ımkanları cok kısıtlıydı. zaten enerjısı de cok kasvetlı gelıyordu uzak dogunun. bende guney afrıkaya aldım bılet. kredı, kredı kartı derken 1000 dolar toplayabıldım ve yola cıktım.
burada yazdıgım kadar kolay olmadı tabı. cunku cok agır bır depresyon gecırıyordum, o gun ustumde ne varsa o şekilde çıktım evden.
guney afrıka da musluman mahallesınde bır hostele yerlestım. genel populasyonu orta dogulu araplar ve agırlıklı malezyalılar oluşturuyordu. hostelı sahıbı turk bır kadındı bu arada. hemşerı hemşeriyi gurbetde sikermiş sözunun fılmını çektık resmen. başrolde benım.
göz yaşlarımı silip gelıyorum.